Ermeni Soykirim Yasasi ve Fransa

Son gelismeleri hayretler icinde izliyorum. Aslinda politikanin ne kadar cetrefilli ve agir kokulu oldugunu bilmeme ragmen, bu kadar fazla sayida olunun uzerine politika yapmak pek de etik gelmiyor bana. Neden mi? Yuzyillardir milyonlarca insani katleden ya da baski altina alan bir Fransa’nin Ermeni vatandaslarimizi ya da 1915 ve sonrasi hayatini kaybeden Ermenileri dusundugunu hic sanmiyorum da ondan. Avrupa ulkelerinin buyuk cogunlugu kendi topraklarinda ve deniz asiri ulkelerde irili ufakli katliam ve soykirim yapmaya o kadar aliskinlardir ki kendi topraklari disinda bir olaya bu denli ilgi gostermeleri enteresan geliyor bana. Su an Almanya birakin yahudi soykirimi yoktur diyenlere hapis vermeyi, bilmem kacinci reich’I yukseltmeye calisan, gamali hac altinda toplanmis ve beyin yerine kaslari gelismis kisileri ancak 11 kisiyi oldurdukten sonra tutuklayabiliyor. Cogu ulke kendi tarihi ile hesaplasmayi otelemeye calisiyor ve bu dogal bir olay. Itiraf almak ya da gercekleri ortaya cikarip bir karar almak zor. Ote yandan BM soykirim tanimini acik olarak yapmis ve bir soykirimin maddi ve manevi unsurlarini belirtmis durumda. Ayni zamanda nasil ve ne sartlarla ispatlanmasini da acikca ifade etmis. O zaman neden insan haklari mahkemesine dava acmak yerine parlementodan apar topar bir yasa gecirilmeye calisiyor. Yoksa istihdam artirici bir onlem mi bu? Zira cok sayida gardiyan ve hukuk gorevlisi gerektirecek tarzda bir yasa bu gecirmeye calistiklari. Bir baska anlayamadigim konu ise kendi ulkesi bile olan bir toplumun bu tip bir hakkini ganator devlet olarak Fransa’nin almasi. Su asamadan sonra Fransa ve Ermenistan’a ziyarette bulunacak is adami, devlet erkani ve turitler giriste Ermeni Soykirimi’ni tanidiklarini belirten bir ibraname mi imzalayacaklar? Bugun sayin Orhan Dink’in yaptigi cikis aslinda cok yerinde, kendisini takdir ettim. Bazi insanlarin soylemeye cekindigini dobra, dobra soylemis. Turkiye’de yerlesik insanlarin kavgalari da, sevincleri de bizi ilgilendirir. Bu topraklar yuzyillardir bu ve benzer olaylari yasamis fakat hala ayakta ve beraber. Simdi dusunuyorum da dostum Berc ki kendisi Ermeni ve Turk Kizilayi’ndan takdir belgeli bir kan bagislayicisidir; bana gelecek ve diyecek ki Gokhan siz benim atalarimin soyunu kirdiniz ama ben torunlariniza kan verip onlari yasama bagliyorum. Ben de diyecegim ki Berc biz senin atalarini sevmedigimiz ve istemedigimiz icin onlarin soyunu kirdik, o nedenle senin kanini ne kendime ne de soydaslarima istemiyorum. Hadi bu gelin de Istanbul asigi ve gercek Istanbul’lu Berc’e ya da en sevdigi olum doseginde kan bekleyen vatandasa anlatin. Soykirim hassas ve nitelikli bir konu. Bu nedenle kararlarin tarihci ve hukukcular tarafindan kanuna ve gerekliliklere uygun alinmasi lazim. Tarih ile yuzlesmek hafif bir konu degil amator, ilgisiz ve tarafli kisilerin elinde daha derin yaralar acar. Fransa bu amatorlugu ve etik disi politika atagini yapmis olabilir biz sagduyulu olalim yeter.